Muzeum Etnograficzne w Krakowie, po raz pierwszy zostało otwarte w dniu 19 lutego 1911 roku czyli ponad 100 lat temu. Powstało dzięki wysiłkom wielkiego społecznika krakowskiego, Seweryna Udzieli. Dzięki zgromadzonym eksponatom zwiedzający uzupełniają wiedzę dotyczącą wsi polskiej i poznają różnorodność kulturową jej mieszkańców
Początkowo był dział etnograficzny
Początkowo Seweryn Udziela próbował utworzyć dział etnograficzny, przy Muzeum Narodowym w krakowskich Sukiennicach. Okazało się, że w tym miejscu na zbiory etnograficzne szybko miejsca zabrakło. Udziela część zebranej kolekcji umieścił w składziku znajdującym się koło kaplicy Miejskiej Szkoły Ludowej w Podgórzu oraz w swym krakowskim mieszkaniu. Wraz z podzielającymi jego zamysły profesorami Uniwersytetu Jagiellońskiego, Julianem Talko-Hryncewiczem i Franciszkiem Bujakiem, opracował statut i program działania placówki muzealnej, która z czasem znalazła dla swoich zbiorów zacne miejsce.
Pierwszą wystawę pokazano turystom w trzech pokoikach, które znajdowały się w oficynie domu przy ulicy Studenckiej 12. W 1913 roku, zbiory te przeniesiono do budynku po dawnym seminarium św. Michała na Wawelu.
Wyjątkowy klimat muzeum
Od tego momentu, sukcesywnie otwierano kolejne sale ekspozycyjne. Wykorzystując klimat przygotowań do patriotycznych rocznic miasta, ta placówka muzealna apelowała do serc Polaków o ofiarność, aby muzeum sukcesywnie się rozrastało. Ogłaszano, że muzeum chce zgromadzić w swoim wnętrzu wytwory związane z życiem i twórczością ludu wiejskiego ziem polskich.
Na apel odpowiedziało wielu Polaków, którzy chętnie ofiarowywali tej placówce przedmioty, które stały się eksponatami. Wśród odpowiadających na ten apel znaleźli się lekarze, nauczyciele, młodzież szkolna, a przede wszystkim społecznicy, prowadzący zbiórkę wartościowych dla Muzeum przedmiotów.
Zbiory polskości
Okres powstawania muzeum był epoką kolekcjonerów. Wszyscy gromadzili wszystko dla potomnych, chcąc im przedstawić Ojczyznę, której nie było na mapach politycznych świata. Wśród darczyńców znalazła się też Helena Dąbczańska – lwowianka, która w swoim mieszkaniu stworzyła prywatne muzeum z przedmiotów przywiezionych z licznych podróży po kraju i Europie.
Gromadzone z entuzjazmem eksponaty, tuż przed wybuchem II wojny światowej liczyły około 30 tysięcy sztuk. Najazd hitlerowców zagroził wywiezieniem kolekcji do Rzeszy. Dla jej ocalenia pracownicy Muzeum dokonywali cudów, by chować eksponaty swojej placówki. Chcieli, aby po wyzwoleniu mogły one cieszyć oczy i dusze Polaków. Ocalone zostały eksponaty, które do dziś mają swe miejsce w Muzeum Etnograficznym w Krakowie.
Muzeum Etnograficzne w Krakowie – tekst i zdjęcia: (c) Rysunki.pl / Agnieszka Gałka
Zobacz też:
>
>
